Gülün bülbüle, bülbülün güle aşkını, annemin duyduğu gibi, duyan var mı..
Annem anlatıyor :
-Bir gün bağda, namaza durmak üzere, kamelyadayım. Kamelyanın camına yeni dikili cevizin ince dalı dokunuyor.. Derken, sarı renkli erkek bir bülbül, aniden, tombul vaziyetiyle, gelip o dala oturuyor. Dal bülbülün ağırlığıyla bir aşağı bir yukarı, sallanıyor.. Sesleniyorum:
——Hoş geldin. Ne de güzelsin. Yalnızım diye mi geldin.
-Bu esna da kafasını iki yana çevirirken, gözleriyle bana bakıyor..
——Birazdan kocam gelir. Bekle. O da görsün seni..
- Arıyorum babanı, durumu anlatıyorum, bülbül diyorum..Bülbül ki inciri çok sever. Az sonra baban da geliyor, bülbülü görüyor. Bülbül; kafasını yine bir o yana bir bu yana çeviriyor, bize bakıyor..
-Öyle… Namazımı kılıp bitiriyorum.. O, kalkıp gitmiyor..